Από τον Σπύρο Παπαγεωργίου, εκδότη του περιοδικού MBike

Γέφυρα ορόσημο: το φίδι πάνω από την Κοπεγχάγη!
Το έργο ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια και είναι μια υπερυψωμένη πορτοκαλί γέφυρα μήκους 235μ. και πλάτους 4μ., δημιουργώντας έτσι δύο ποδηλατολωρίδες με ήπια κλίση –λόγω του φιδίσιου σχήματός της– που κάνουν τη διάσχισή της μια πανεύκολη υπόθεση, χωρίς ίχνος ιδρώτα!

Το «Ποδηλατικό Φίδι» ελίσσεται με άνεση πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι φτιαγμένο από ατσάλι, κάτι το οποίο του δίνει μια ανάλαφρη και κομψή εμφάνιση. Η επιφάνειά του έχει έντονο, πορτοκαλί χρώμα για να δημιουργείται έτσι μια σαφής οπτική πορεία για τους ποδηλάτες.
Με τον ενσωματωμένο φωτισμό που έχει, η γέφυρα είναι απόλυτα εύχρηστη και κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ παράλληλα προσφέρει και στην περιοχή του λιμανιού μια απίθανη εικόνα. Επιπλέον, αποτελεί και υπόστεγο για τις βροχερές ημέρες, που είναι και πάρα πολλές στη συγκεκριμένη πόλη! Το εμπορικό κέντρο Fisketorvet, από όπου περνάει η ποδηλατογέφυρα, μπορεί να χρησιμοποιήσει πλέον το χώρο κάτω από αυτήν για εκδηλώσεις αναψυχής, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της γύρω τοποθεσίας.

Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης υποδομής έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ συνήθως οι γέφυρες φτιάχνονται για τα αυτοκίνητα, αυτή φτιάχτηκε για τους πεζούς και τους ποδηλάτες! Το έργο ανατέθηκε από το Δήμο της Κοπεγχάγης στο αρχιτεκτονικό γραφείο DISSING+WEITLING και στοίχισε 4.3 εκ. ευρώ (φανταστείτε πόσο θα στοίχιζε μια γέφυρα για αυτοκίνητα). Χρησιμοποιείται καθημερινά από περισσότερους από 8.000 χρήστες ποδηλάτων, οι οποίοι απολαμβάνουν την υπέροχη αίσθηση του να ποδηλατείς πάνω από την επιφάνεια του νερού.

Δανοί και ποδήλατο
Όπως ήδη γνωρίζουμε, το ποδήλατο είναι η αγαπημένη μορφή μετακίνησης της Κοπεγχάγης. Αυτό δε συνέβη απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Όλα ξεκίνησαν πριν από 30 χρόνια περίπου, μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση, όταν ο Δήμος της πόλης αντιλήφθηκε πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Το κέντρο της πόλης βρισκόταν υπό διάλυση: άπειρα αυτοκίνητα, ηχορύπανση, μόλυνση του περιβάλλοντος, τροχαία ατυχήματα, ερήμωση περιοχών, αποξένωση. Καταστήματα έκλειναν, τα δημοτικά έσοδα μειώνονταν και ο κίνδυνος πτώχευσης ήταν κοντά. (Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό..;)
Η λύση ήρθε από το παρελθόν. Περισσότερη μετακίνηση με το ποδήλατο, περισσότερος ελεύθερος χρόνος και πιο ευτυχισμένοι πολίτες! Αρχικά, δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες υποδομές για το ποδήλατο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έτσι ώστε να μειωθεί η χρήση των αυτοκινήτων. Το «θαύμα» της Κοπεγχάγης πήρε δεκαετίες για να γίνει και τα είχε όλα: λάθη και διορθωτικές ενέργειες, διαμαρτυρίες πολιτών για την ακαταστασία και την αναγκαστική αλλαγή των συνήθειών τους. Εξάλλου, όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι κι έχουμε ανάλογες αντιδράσεις.

Οι Δανοί δεν είχαν ποδηλατική κουλτούρα από πάντα· άλλαξαν όμως όταν οι πολιτικοί τους αποφάσισαν να την υιοθετήσουν για να λύσουν τα προβλήματα της πόλης τους. Σήμερα, το 23% των συνολικών μετακινήσεων στην πόλη γίνεται µε ποδήλατο -ακόμη κι όταν χιονίζει- και ο στόχος του Δήμου είναι να φτάσει στα επόμενα χρόνια το 50%. Η προτεραιότητα δίνεται πλέον στις ποδηλατικές υποδομές. Ποδηλατόδρομοι μονής ροής με δύο λωρίδες κυκλοφορίας που καθαρίζονται αμέσως όταν χιονίζει, ρυθμισμένα φανάρια για να διατηρείται μια σταθερή ταχύτητα 20 περίπου χιλιομέτρων μέχρι να φτάσεις στο κέντρο της πόλης και έργα όπως το «Cykelslangen» ή «Ποδηλατικό Φίδι» έχουν αλλάξει ριζικά την ταυτότητα της Κοπεγχάγης. Γιατί όχι και της Αθήνας;

φωτογραφίες: Dissing+weitling