Από την Ελένη ΔιακάκηFind my Tuesdays!
Δημιουργικότητα, φουλ ενέργεια και ευτυχία, αυτές οι τρεις λέξεις – και όχι μόνο – χαρακτηρίζουν την Ευτυχία Μαρεντάκη. Α, και κάτι πολύ σημαντικό! Η Ευτυχία είναι από τους σπάνιους ανθρώπους που έχουν τρομερά καινοτόμες ιδέες και τις κάνουν πράξη. (… Έσπασα το κεφάλι μου για να γράψω μια εισαγωγική παράγραφο και να σας παρουσιάσω την Ευτυχία, αλλά οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν ιδιαίτερες περιπτώσεις ανθρώπων όπως αυτή. Όλη δική σας λοιπόν στη συνέντευξη που ακολουθεί.) Από σχεδιασμό επίπλων, σε σχεδιασμό ρούχων. Τι σε έκανε να στραφείς στο σχεδιασμό ρούχων για το ποδήλατο; Τι σε ενέπνευσε;
Το ποδήλατο και η ζωή πάνω σε αυτό αποτελεί πηγή έμπνευσης. Μόλις ξεκίνησα τις σπουδές μού ήρθε η επιθυμία να σχεδιάζω ρούχα για μένα και να τα κατασκευάζω. Η ζωή πάνω στο ποδήλατο ήταν ένας συνεχής στιλιστικός διχασμός, έπρεπε να θυσιάσεις ή τη λειτουργικότητα για το στιλ ή το αντίστροφο. Έτσι, δημιούργησα ένα δικό μου ενδυματολογικό κώδικα αναδεικνύοντας τόσο το στιλ όσο και τη λειτουργία του ρούχου πάνω στο ποδήλατο. Η σχέση σου με την ποδηλασία και τι σημαίνει ποδήλατο για σένα;
Η αθλητική ποδηλασία είναι η πρώτη μου μεγάλη αγάπη. Μεγάλωσα στα Χανιά του ’90 που επικρατούσε μία έντονη ποδηλατική κουλτούρα. Ο ξάδερφός μου ήταν ο προπονητής μου, ο αδερφός μου ήταν πρωταθλητής και υπήρχε έντονα γύρω μου το ενδιαφέρον για το άθλημα. Υπήρξα αθλήτρια από το ’94 μέχρι το ’98 και μετά απλά χρησιμοποιούσα το ποδήλατο για τις μετακινήσεις μου. Τα τελευταία χρόνια επιδιώκω να κάνω μεγάλες αποστάσεις, να αγωνίζομαι όποτε και εάν μπορώ αγαπώντας πάντα το άθλημα.
Η ομάδα των Αρτέμιδων Χανίων ήταν η πρώτη και τελευταία δυστυχώς αμιγώς γυναικεία ομάδα στην ελληνική ποδηλατική ιστορία. Και άφησε ιστορία. Υπήρξες μέλος της οπότε πες μας μερικά λόγια.
Οι Αρτέμιδες απαρτίζονταν μόνο από γυναίκες και πολλές χρονιές κατάφερναν να είναι μέσα στην πρώτη δεκάδα στην βαθμολογία όλων των σωματίων που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα, αποτέλεσμα της καλής δουλειάς που γινόταν μέσα σε αυτό το σύλλογο. Για να μην αναφέρουμε για τις πρωταθλήτριες που ανέδειξε ο σύλλογος με επιτυχίες τόσο σε πανελλήνιο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πέρα από αυτό κατάφερε να φέρει γυναίκες στο άθλημα με αριθμό συμμετοχών αλλά και συμμετοχές υψηλού επιπέδου σε πανελλήνια πρωταθλήματα που νεότερες αθλήτριες δε θα μπορούσαν να πιστέψουν. Η απώλεια των γυναικείων ομάδων στην Ελλάδα έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της γυναικείας ποδηλασίας.
Ονοματεπώνυμο: Μαρία Ευτυχία Μαρεντάκη, http://marentaki.com/Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από τις ιδέες και τα σχέδια σου;
Ημ. γέννησης: 15/08/1983
Σύντομο βιογραφικό:
2000: Γλυπτική κεραμικών, εργαστήριο κεραμικής Αέναον Χανιά 2005 Αναπαλαίωση επίπλων Θεσ/νίκη
2006: Find my Tuesdays clothes-accessories, Dodgy Θεσ/νίκη
2008: Σχεδιασμός εσωτερικών χώρων σκαφών αναψυχής και ξενοδοχειακών μονάδων στο σχεδιαστικό τμήμα παραγωγής, MVS και συνεργάτες, Αθήνα
2010: Ενδυματολογία στο έργο «Ιστορίες τρόμου και μυστηρίου από την Ιαπωνία», σε σκηνοθεσία Φίλιππου Φιλίππου, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Αθήνα, Θεσ/νίκη, Λεμεσός, Πάφος
2012-13: Διδάσκων στο Τμήμα Διακόσμησης, ΚΕΑΣ ΞΥΝΗ, Χανιά
Συναντώ πολύ συχνά στα σχέδια μου την πολυχρηστικότητα τόσο στα έπιπλα όσο και στα ρούχα. Έχω ιδιαίτερη προτίμηση στις φυσικές ίνες και στα φυσικά υλικά και με ενδιαφέρει η λεπτομέρεια στο κατασκευαστικό και σχεδιαστικό κομμάτι. Το καλό είναι ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται σε όλη αυτήν την φιλοσοφία «FIND MY TUESDAYS» και νομίζω ότι δηλώνει πολλά αυτή η ανταπόκριση.Τι είναι το Find my Tuesdays;
Είναι ένα πρότζεκτ με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία δέκα χρόνια, διερευνώντας το χώρο της ένδυσης είτε κατασκευάζοντας χειροποίητα ρούχα κατά παραγγελία, είτε μέσα από ολοκληρωμένες στιλιστικές προτάσεις, είτε μέσα από τις συλλογές Find my Tuesdays. Τα τελευταία δύο χρόνια συνεργάζομαι με την Έφη Μικελάκη σχεδιάζοντας και παράγοντας τη συλλογή wheel sucker. Αυτή η συλλογή αποτελείται από χειροποίητα ρούχα ειδικά σχεδιασμένα για αναβάτες ποδηλάτου πόλης και από μια συλλογή με t-shirt (μεταξοτυπίες με σχέδια με ποδηλατική θεματολογία). Tα χειροποίητα ρούχα είναι πολυμορφικά έτσι ώστε να είναι άνετα τόσο πάνω στο ποδήλατο όσο και σε μια απογευματινή έξοδο. Τι νιώθεις ότι λείπει από τον αστικό αναβάτη;
Από τον αστικό αναβάτη δε νομίζω ότι λείπουν και πολλά. Ο κόσμος που ασχολείται ενημερώνεται και μαθαίνει. Ίσως, αυτό που λείπει από τον αστικό ποδηλάτη θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αστικό περιβάλλον για ποδηλάτες και αστική παιδεία που να σέβεται τον ποδηλάτη. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη με το πώς έχει εξελιχθεί η αστική ποδηλασία στην Ελλάδα, κάτι που νομίζω κάποια χρόνια πριν δε θα μπορούσαμε να το φανταστούμε όλοι εμείς που ασχολούμασταν με το ποδήλατο. Στην Ελλάδα το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης αλλά και σαν τρόπος ζωής μπήκε στη ζωή μας λίγο αργοπορημένα, σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Όλα είναι θέμα παιδείας, δε δημιουργήθηκαν υποδομές από το κράτος και την ομοσπονδία ξεχωριστά για να καλλιεργηθεί μια ποδηλατική κουλτούρα. Δεν προσέλκυσαν και δεν φαίνεται να θέλουν να προσελκύουν νέο κόσμο προς το μέσο πέρα από το άθλημα. Στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες η νεοταχύτατη πλουτιστική ανάπτυξη θέλησε σύμβολα κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου να καθιερωθούν ως μέσα μετακίνησης, πλουτίζοντας τις εταιρείες και τους όποιους εμπλεκόμενους, αλλά όλες αυτές οι δομές ήρθε η ώρα να κριθούν. Ό,τι έχει γίνει για την ανάπτυξη της αστικής ποδηλασίας στην Ελλάδα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες, παρέες που δημιούργησαν φουρνιές νέων ποδηλατών. Τέχνη και ποδήλατο, πώς τοποθετείσαι;
Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πηγή έμπνευσης δεν είναι η μόνη όμως. Θεωρείς ότι είμαστε έτοιμοι αλλά και συνειδητά προετοιμασμένοι για μια ποδηλατική επανάσταση;
Νομίζω ότι ήμαστε ήδη στην αρχή μιας αστικής ποδηλατικής επανάστασης για τα δεδομένα της χώρας. Δυστυχώς όμως η αθλητική ποδηλατική επανάσταση είναι πολύ μακριά, εγκλωβισμένη μέσα σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, αναπαράγοντας λανθασμένες δομές αντιλήψεων πάνω στον αθλητισμό και στην αγωνιστικότητα, η οποία λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από την ανταγωνιστικότητα. Μια λογική η οποία δυστυχώς επηρεάζει και τη μόλις ανθίζουσα αστική και ερασιτεχνική ποδηλασία. Ποδήλατο και στιλ, πιστεύεις πώς μπορούμε να το αποκτήσουμε ή να το υιοθετήσουμε; Ή είμαστε αρκετά συντηρητικοί σαν κοινωνία ώστε να αρκεστούμε στα πηγαινέλα από και προς τη δουλειά και στο αθλητικό κομμάτι;
Το στιλ όσο κι αν θέλει κάποιος να το υιοθετήσει πρέπει πρώτα να πηγάζει από το ίδιο το υποκείμενο που το φέρει, αλλιώς είναι παράταιρο. Το ποδήλατο δεν μπορεί να γίνει στιλ αν δεν είσαι ποδηλάτης. Το πηγαινέλα στη δουλειά με το ποδήλατο δε νομίζω ότι εκφράζει κανένα συντηρητισμό ή προοδευτικότητα. Αυτό που εκφράζει είναι ότι η κουλτούρα που έχουμε σαν λαός περιχαρακώνεται από τη λογική της μη παίδευσης και αυτό εκφράζεται σε κάθε έκφανση της ζωής μας όπως και στη μετακίνησή μας. Ποια είναι η άποψή σου για το καινούργιο, για τα ελληνικά δεδομένα, trend των fix ποδηλάτων στους δρόμους της πόλης;
Τα fix είναι μια άποψη πάνω στο ποδήλατο, μία μορφή ποδηλατικής πολυφωνίας ως προς το πώς θέλει ο καθένας να κάνει ποδήλατο πέρα από τεχνικές δεσμεύσεις με έντονη αισθητική και έχει πλάκα.Τι σε κρατάει εδώ; Ποια τα σημερινά σχέδιά σου;
Στην Ελλάδα υποθέτω ότι με κρατάει ο τόπος, η κουλτούρα η οποία δεν φαίνεται εκ πρώτης αλλά υπάρχει με τον δικό της τρόπο. Τα σχέδια μεταβάλλονται συνέχεια, αυτή τη στιγμή εκεί που στοχεύουμε, με την Έφη Μικελάκη, ως Find MyTuesdays είναι η διάδοση της ιδέας «wheelsucker» ρούχα για αναβάτες ποδηλάτου πόλης με τη χειμερινή συλλογή «BeWearTheWinterCollection».
Ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε καλή επιτυχία με τα μελλοντικά σου σχέδια!
Ευχαριστούμε για την φιλοξενία στην υπέροχη αυλή, τους ιδιόκτητες του Cabezon, Κεραμεικού 110, Κεραμεικός, Αθήνα
