Η Άννα είναι μια γυναίκα που ο τίτλος της ποδηλάτισσας, είναι όχι μόνο μέρος της ζωής της αλλά η ίδια η ζωή της. Όπως μας είπε η ίδια, από τα παιδικά της χρόνια το ποδήλατο έγινε ο τρόπος, όχι μονο για να μετακινείται αλλά και για να εκφράζεται.

Ελευθερία, ήταν η πρώτη λέξη με την οποία το συνέδεσε και συνεχίζει να της δίνει το κίνητρο να φτάσει μέχρι και στην άλλη άκρη κάνοντας πετάλι! Με το ποδήλατο τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όπως λέει και η ίδια, γιατί ο φόβος που για κάποιους μπορεί να είναι η «δικαιολογία», για εκείνη είναι λέξη ανύπαρκτη.

Πότε μπήκε το ποδήλατο στη ζωή σου;
Το ποδήλατο υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Από μικρή πήγαινα οπουδήποτε με το ποδήλατο, ως «ποδηλάτισσα» με ήξεραν. Ήταν η διασκέδασή μου αλλα και το μέσο μεταφοράς μου. Τα τελευταία πέντε χρόνια είμαι μόνο ποδήλατο, αφού πλεον είναι και η δουλειά μου.

Δεν είχες ποτέ άλλο μέσο μετακίνησης;
Κάποια στιγμη αγόρασα μηχανή για να πηγαίνω ταξίδια στα 27 μου, αλλά την έδωσα στα 3 χρόνια. Ήταν ενα αποθυμένο(γέλια). Αυτοκίνητο δεν σκέφτηκα ποτέ να πάρω, δεν μου αρέσουν καθόλου. Δεν χρειάζομαι και άλλο μέσον αφου μπορώ να πάω με το ποδήλατο παντού. Τα 2 τελευταία χρόνια που έχω γυρίσει στην Ελευσίνα και πηγαινοέρχομαι καθημερινά, θέλω με το ποδήλατο 40-50 λεπτά.

Η διαδρομή Ελευσίνα-Αθήνα ίσως ακούγεται αρκετά δύσκολη και επικίνδυνη. Δεν φοβάσαι το δρόμο;
Για να καταλάβεις, την πρώτη φορά που έκανα τη διαδρομή, την έβγαλα σε 3.30 ώρες. Τίποτα δεν είναι εύκολο, εξάσκηση θέλει, να μαζεύεις χιλιόμετρα στα πόδια σου και μετά γίνονται όλα αυτόματα. Βασικά δεν φοβάμαι. Παντού μπορεί να συμβεί κάτι, δεν σταματάς να ζεις. Απλώς προσέχω πάρα πολύ, τα μάτια μου είναι… 104 και έτσι προλαβαίνω και αποφεύγω τους αδιάφορους. Αν ακούσεις απο πίσω φρένα, απλά πάτα γκάζι – δηλαδή, γρήγορα πετάλι! Άλλωστε αυτή είναι η ζωή μου, η δουλειά μου.

Δουλεύεις ως courrier ποδηλάτισσα στην εταιρεία bondex. Πότε ξεκίνησες και ποια είναι η ανταπόκριση στο πέρασμα των χρόνων;
Η Bondex ξεκίνησε πρίν 4 χρόνια στο κούριερ, σε όλο το λεκανοπέδιο Aττικής. Τον τελευταίο χρόνο δημιουργήθηκε και ένας δεύτερος τομέας, ο οποίος είναι το “food delivery drinks and food”. Εγώ είμαι στον τομέα αυτό και ο Αιγέας στα οικονομικά και στα θέματα διαχείρισης του γραφείου επίσης. Η ανταπόκριση είναι αρκετά μεγάλη και ενθαρρυντική (για τα επόμενα χρόνια και για πάντα ελπίζουμε) οι συνεργασίες μας αυτή την στιγμή είναι 2 καφέ Μikel Aθήνα, το Daily Brunch στην Κηφισιά και άλλα 3 στην επόμενη εβδομάδα τα οποία είναι κέντρο κηφισιά. Το ένα είναι το Coffee Island που έχουν 70 μαγαζιά γύρω-γύρω και τα Mikel που θέλουν επίσης να τους αναλάβουμε delivery σε όλα τα καταστήματα τους. Oπότε ο αριθμός, όπως καταλαβαίνεις είναι μόνο ανοδικός, γι’αυτό και καθημερινά εκπαιδεύουμε κόσμο καινούργιο για δουλειά.

Πώς μεταφέρονται τα φαγητά ;
Τα φαγητά μεταφέρονται με ειδικές τσάντες, είτε backpack για φαγητό, ειδικές για να κρατάνε τη θερμοκρασία του φαγητού ζεστή και στο καφέ τσάντες με θήκες που βάζεις τους καφέδες μέσα, οι οποιες τις κρατάς με το ένα χέρι.

Ποια είναι τα υπέρ και ποιά τα κατά για μια δουλειά αρκετά πρωτοποριακή σαν αυτή;
Τα υπέρ είναι ότι κάνεις κάτι που αγαπάς και αυτό σημαίνει ότι για να το κάνεις πρέπει να το αγαπάς πολύ και να το γουστάρεις τρελά, το να κάνεις ποδήλατο και να πληρώνεσαι πιστεύω συμπληρώνει τα πάντα. Κάνεις… κορμάρα και όλοι σε θαυμάζουν και θα θέλανε να το κάνουν και εκείνοι, συνέχεια το ακούω! Τα κατά, είναι η συμπεριφορά των αυτοκινήτων, φορτηγών, λεωφορείων, ταξί, γιατί έχεις να κάνεις συνέχεια με κίνηση. Βέβαια θέλει υπομονή προσοχή και αντοχή νεύρων αλλά είναι τέλειο!

Ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για αυτή τη δουλειά;
Φυσικά απαιτεί αντοχή και γρηγοράδα. Το σωματότυπο τον φτιάχνεις και σε μήνα αν δουλέψεις με εμάς, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σε ποιό γυμναστήριο τώρα να πηγαίνεις και να κάνεις ποδήλατο; Έλα έξω, τρέχα και θα σε πληρώνουμε κιόλας (γέλια) θέλει να έχεις και λίγο τρέλα για να το κάνεις αυτό εννοείται…

Στο δρόμο συναντάς άλλους «καθημερινούς» ποδηλάτες;
Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς είναι “καθημερινοί” άλλα σίγουρα οι ποδηλάτες έχουν αυξηθεί. Για τους περισσότερους μπορεί να είναι και οικονομικό θέμα. Ιδιαίτερα έχουν αυξηθεί οι γυναίκες ποδηλάτισσες . Οι οποίες χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους, άλλες με φορεματάκια, άλλες με ταγέρ, άλλες χύμα. Το ποδήλατο σίγουρα δεν σε περιορίζει.

Εσύ τι στυλ ποδηλάτισσας είσαι;
Εγώ είμαι “fix-ου”. Mου αρέσει να κάνω και mountain και bmx, όμως το fix είναι έρωτας. Είναι ωραίο, απλό και ιδιαίτερο.

Τι είναι αυτό που το ξεχωρίζει από τα άλλα;
Το fix σου προσφέρει κάτι που δεν μπορεί κανένα άλλο ποδήλατο. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι δεν σταματάς ποτέ να κάνεις πετάλι, έτσι δεν κρυώνουν και ποτέ τα πόδια σου και δεν κουράζεσαι. Γυμνάζεις μυς που δεν θα γύμναζες ποτέ με κανένα άλλο ποδήλατο γιατί πρέπει να κοντράρεις. Γίνεσαι ένα με το ποδήλατο, αφού δεν έχεις περιθώρια να χαζέψεις. Είναι σαν να είσαι πρωταγωνιστής σε παιχνίδι (γέλια).

Μπορείς να αρχίσεις ποδήλατο με ένα fixed;
Σίγουρα είναι πιο δύσκολο άλλα αν κάνεις σιγά σιγά πετάλι θα αρχίσεις να συνηθίζεις. Χρειάζεται να είσαι λίγο γυμνασμένος. Εντάξει δεν είναι και ντροπή σε καμιά ανηφόρα να πάρεις το ποδήλατο στο χέρι και εγώ το έχω κάνει (γέλια).

Στην Ελλάδα υπάρχει κάποιο μέρος ποιο ανεπτυγμένο ως προς την ποδηλατική ζωή κατα τη γνώμη σου;
Ναι τα Τρίκαλα. Όμως εκεί οι ποδηλάτες διεκδίκησαν τους δρόμους τους, το σεβασμό με πολύ προσπάθεια. Είναι πλέον ποδηλατούπολη, όλοι έχουν ποδήλατο μέχρι και τα delivery γίνονται με ποδήλατο. Άρα το μεγάλο θέμα είναι να διεκδικείς. Στην Αθήνα είναι πολύ δύσκολο αυτό γιατί δεν ενδιαφέρονται, είναι ένα χάος. Μάλιστα στην Αθήνα οι διάφορες κατηγορίες ποδηλατών αντί να δρούν συλλογικά έχουν κόντρες η μία με την άλλη.

Αν είχες την δύναμη να αλλάξεις κάτι ως ποδηλάτισσα τι θα ήταν αυτό;
Θα εξαφάνιζα τα αυτοκίνητα από το κέντρο, στοχεύοντας σε μία περιοχή με περισσότερους πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους. Πιο ανθρώπινη. Το ποδήλατο μπορεί να έχει μεγάλη δύναμη και επιρροή στην αρχιτεκτονική μίας πόλης.

Υπάρχει κάποια αγαπημένη φράση που να σε εμπνέει σχετικά με το ποδήλατο;
Ride first, think later!