Από την Μαρία Καρδασιλάρη

Ένα «κανονικό» ποδήλατο

Μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου ως παραδοσιακή ποδηλάτισσα. Δηλαδή τα ποδήλατα ως τώρα τα χώριζα στα… κανονικά και στα υπόλοιπα.

Όπου υπόλοιπα ήταν αυτά τα σπαστα ποδήλατα που έβλεπα να χωρούν παντού αλλά δεν τα θεωρούσα κανονικά. Σύντομα θα διαπίστωνα πως έκανα λάθος.

«Το μία δοκιμή θα σας πείσει» ήταν κάτι παραπάνω από πραγματικότητα στην δική μου περίπτωση.

Η ιστορία μου λοιπόν αρχίζει ενώ είχα βγει έξω για καφέ με ένα φίλο μου και ξεκίνησα να του λέω τους προβληματισμούς μου. Θα μετακόμιζα επιτέλους μόνη σε ένα υπέροχο διαμέρισμα, φωτεινό, στο κέντρο της πόλης, χωρίς ενοίκιο χωρίς κοινόχρηστα, με καλούς γείτονες, ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: μικρό ανσασέρ και στον τέταρτο όροφο. Ο φίλος μου με κοίταζε με ύφος Ε.Τ. πριν φύγει για το διάστημα. Όλοι οι νέοι αγωνιούν για την ανεξαρτησία τους και εγω ασχολιόμουν με το μικρο ανσασέρ; Μα φυσικά, πώς θα έβαζα κάθε μέρα το ποδήλατο μέσα, πού θα το έδενα – βασικά δεν θα το έδενα, πώς θα συνέχιζα να κάνω ότι έκανα; Και με μια συμπάθεια στα μάτια, γνωρίζοντας την τρέλα που κουβαλάω, μου απαντά : «Μα γιατί δεν σκέφτεσαι το διπλωτό ποδήλατο;» είχε δίκιο. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΤΟ ΔΙΠΛΩΤΟ;

Η πρώτη επαφή
Η λύση σε όλα ήρθε όταν μου είπαν ότι μπορώ να δοκιμάσω ένα διπλωτό DAHON, το Speed D7.
Φαινόταν λιγάκι αστείο στην αρχή, σαν παιχνίδι. Η πρώτη εντύπωσή μου ήταν πως έμοιαζε με… καροτσάκι για τα ψώνια – έτσι όπως ήταν μόνο του, διπλωμένο στην γωνίτσα.
Οι φίλοι μου με βοήθησαν στο να το ανοίξω να το δω πιο προσεχτικά.

Σέλα, τιμονι, φρένα όλα βρήκαν τη θέση τους σε μερικά δευτερόλεπτα και… ΤΣΟΥΠ… με 3-5 κινήσεις γινόταν ένα κανονικό ποδήλατο, κρύβοντας κιόλας μία μικρή εκπληξη μέσα του: Το παλουκόσελο γινόταν μια εξαιρετικά χρήσιμη τρόμπα δαπέδου! Άνα πάσα ώρα και στιγμη φουσκώνεις τα λαστιχά σου χωρίς να έχεις το άγχος πώς θα φτάσεις μέχρι το επόμενο βενζινάδικο.

Αυτά ήξερα για την ώρα. Το έβαλα στο πίσω κάθισμα του ταξί και έφυγα γιατί έπρεπε να προλάβω. ΕΒΑΛΑ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΟ ΤΑΞΙ. Point 1.

Οι πρώτες βόλτες
Το «Dahon μου» έμεινε διπλωμένο για μια βδομάδα. Δεν τολμούσα να ανέβω χωρις να υπάρχει κάποιος σαφής λόγος. Όταν λοιπόν το πήρα για την πρώτη του βόλτα ήταν μία μέρα που ήμουν πολύ κουρασμένη και όμως μόλις το καβάλησα… ξύπνησα. Και από τότε, έκανε πολλές βόλτες – πάντα μαζί μου – κουμπώθηκε και ξανά άνοιξε για να μπω σε πολλά μαγαζιά για ψώνια, για να μπει στο καινούριο μου διαμέρισμα. To “Dahon μου” κι εγώ γεμίσαμε εμπειρίες.

Ήπιαμε ποτό παρέα, ανεβήκαμε στο βουνό και κατεβήκαμε από αυτό, γελάσαμε στο δρόμο όταν διαρκώς μας έβγαινε η αλυσίδα από μια κακή ρύθμιση που αμελούσα να διορθώσω, κάναμε γνωριμίες. Η αγορά των σπαστών ανεβαίνει και έχει άπειρους φίλους. Μετά από ένα μήνα λοιπόν παρουσίας στην ζωή μου τα συμπεράσματά μου είναι τα εξής:
1. Τα «διπλωτά» ποδήλατα είναι η λύση για κείνον/κείνη που φοβάται ότι μπορεί να μην έχει δύναμη να επιστρεψει από την βόλτα του. Το φορτώνεις στο πρώτο ταξάκι ή Μ.Μ.Μ. και τσουπ πίσω, χωρίς όμως να χάνεις την αγαπημένη σου συνήθεια.
2. Ότι η στάση μας απέναντι σε μια πόλη όχι τόσο bike friendly δημιουργεί ένα ωραίο «ρεύμα». Το λέω αυτό γιατί στο μπαράκι που πήγα και επέμεινα να κρατήσω το ποδήλατό μου συντροφιά, προκάλεσε τόσο θετική εντύπωση στην ιδιοκτήτρια του καταστήματος που ήθελαν να φωτογραφήσουν την παρέα μας και το Dahon μου!
3. Ότι μπορείς να πας σχεδόν οπουδήποτε και ειδικά σε εμπορικά καταστήματα. Μπήκα σε πολλά μαγαζιά, δοκίμασα ρούχα, παπούτσια και φορέματα γιατί απλά έχουν μπει οι εκπτώσεις. Εμείς τα κορίτσια τις αγαπάμε. Το Dahon μου με συνόδευσε!
4. Ότι ένα διπλωτό ποδήλατο είναι τελικά πιο ευέλικτο στους δρόμο της πόλης. Καταλαμβάνει λιγότερο χώρο και είναι πιο ευκίνητο για τον αναβάτη του αλλά και συχνά διευκολύνει τους οδηγούς άλλων οχημάτων να σε προσπεράσουν. σε μικρές προσπεράσεις των αυτοκινήτων. Αυτό σημαίνει πως οι οδηγοί σε προσπερνούν πιο άνετα. Εδώ υπάρχει ένα μικρό μειονέκτημα. Πολλές φορές δεν σε βλέπουν καθώς ο «όγκος» είναι μικρότερος. Ένιωσα μια μικρή ανασφάλεια όταν ανέβηκα μια γέφυρα αρκετά σκοτεινή και δεν ήξερα αν με βλέπουν ή όχι τα αμάξια – αλλά ίσως ήταν ψυχολογικό.
5. Μπορείς να κάνεις άπειρα χιλιόμετρα αρκεί να χεις μια μικρή δόση τρέλας. Στον ένα μήνα που κράτησα το Dahon μου, κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν χιλιομετρικοί περιορισμοί. Μια αφορμή να σταθεί και μπορείς να φτάσεις παντού. Όσο για τις τελικές που αναπτύσσει έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με την ποιότητα του διπλωτού και την ποιότητα των κέντρων, των τροχών και των ελαστικών του.

Το αποχωρίστηκα με μία μικρή στενοχώρια είναι η αλήθεια. Τα διπλωτά ποδήλατα νιώθω ότι θα γίνουν το νέο μου κόλλημα.
Η ποδηλάτισσα εκμοντερνίζεται!

Τεχνικά Χαρακτηριστικά:

Αντιπρόσωπος: Ν. Μανιατόπουλος ΑΕ
Web Site: www.dahonbikes.gr
Ενδεικτική τιμή λιανικής: 525 ευρώ.