Από την Βάσια Καρδασιλάρη

Η ιδέα να πηγαίνω στη δουλειά με το ποδήλατο ήταν ξαφνική και γρήγορη. Σκεφτόμουν ότι ποδήλατο έχω, όρεξη έχω, οπότε γιατί όχι;

Κάθισα και σκέφτηκα λιγότερο παρορμητικά τα θετικά και τα αρνητικά του εγχειρήματος αυτού. Τα θετικά, τα οποία φυσικά υπερίσχυσαν και η ιδέα έγινε πράξη, ήταν κυρίως τρία.

Αρχικά το θετικό, για έναν αρχάριο σαν και εμένα, ήταν ότι η απόσταση δεν ήταν πολύ μεγάλη, περίπου 3 χλμ. και μία ευθεία χωρίς μεγάλες κλίσεις. Οπότε, δε θα κουραζόμουν και δε θα έφτανα και ιδρωμένη στη δουλειά, κάτι όχι και τόσο ευχάριστο. Δεύτερον, δε θα χρειαζόταν πλέον να περιμένω το λεωφορείο να έρθει και να στριμώχνομαι σαν σαρδέλα! Σε όλους μας έχει τύχει η μεγάλη αναμονή σε στάση λεωφορείου, όπου τελικά θα καταφέρουμε να μπούμε ή μπορεί και όχι! Τέλος, ήταν ένας τρόπος για λίγη πρωινή γυμναστική, κάτι το οποίο για κάποιον που είναι καθισμένος 8-9 ώρες σε μία καρέκλα, είναι ένας τρόπος για να ξεσκουριάσει.

Στο ξεκίνημα, λίγο μουδιασμένη και φοβισμένη για ότι καινούργιο με περίμενε, έπρεπε να βρω τον πιο ασφαλή δρόμο για τον προορισμό μου. Οπότε έπρεπε να ανακαλύψω διάφορους δρόμους και μικρά στενά για να μπορώ να φτάνω με ασφάλεια, παρακάμπτοντας λεωφόρους και μεγάλους επικίνδυνους δρόμους.

Όταν πλέον τη βρήκα έγινε η καλύτερή μου διαδρομή! Σχεδόν κάθε πρωί Δευτέρα με Παρασκευή προετοιμάζομαι και εξοπλίζομαι με όλα τα απαραίτητα για μία ασφαλή οδήγηση. Οδηγώ πάντα από τη δεξιά μεριά του δρόμου, ακολουθώ τις σημάνσεις και δεν βιάζομαι. Ε και να αργήσω και 5-10 λεπτάκια στη δουλειά δε χάθηκε και ο κόσμος!

Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι το αίσθημα ελευθερίας που ένιωθα τις πρώτες φορές όταν κατάφερνα να φτάσω στη δουλειά με το ποδήλατο. Επίσης, παρατήρησα ότι η διάθεσή μου είναι διαφορετική τα πρωινά που χρησιμοποιώ το ποδήλατο σε σχέση με τις άλλες φορές.

Αν έχετε ποδήλατο και όρεξη, αξίζει να το δοκιμάσετε!