Απο τον Γιάννη Κορφιάτη – Φωτό: Αλέξης Μπαζαίος
Βασικές ρυθμίσεις και η σωστή θέση οδήγησης
Μάθημα 1ο
Την περίοδο των Χριστουγέννων έτυχε να έχω μια συνάντηση με έναν αναγνώστη του ΜΒike, μέσο αναβάτη και κυρίως πολύ καλό άνθρωπο ο οποίος μου συζήτησε το εξής απλό: Καλά τα άλματα, οι στροφές και η ταχύτητα. Πώς όμως φτάνεις μέχρι εκεί; Τι σημαίνουν οι ορολογίες και ποια είναι τα βασικά βήματα για να οδηγήσεις σωστά το mountain bike σου;
Την ίδια εποχή περίπου γνώρισα και τη Μιλένα Μιχοπούλου, η οποία πρόσφατα “τσίμπησε” το πρώτο της mountain bike και η ιδέα δεν άργησε να γίνει πράξη. Η Μιλένα δέχτηκε τη θέση της μαθήτριας (Άλλες θα σκότωναν να είναι στη θέση της. ΣΠ) και να κάνει πράξη τις τεχνικές που θα παρουσιάζονται μέσα από τη στήλη. Αθλήτρια κούρσας η ίδια, ξέρει καλά τι σημαίνει ποδήλατο, άρα περνάμε κατευθείαν στην ουσία των άρθρων: Η Μιλένα θα μας δείχνει το «λάθος» και ταυτόχρονα θα το βελτιώνει μέχρι το επόμενο μάθημα.
Ο Δάσκαλος: Γιάννης Κορφιάτης: Αν και υπερ-ήρωας του downhill και αγαπημένος των κοριτσιών στην κατηγορία 12-22 ετών, ναι, ξέρει και από ποδήλατο. Και μάλιστα καλά. Αν τον δείτε μπροστά σας σε μια διαδρομή ακολουθείστε τον άφοβα – τουλάχιστον ως το σημείο που ξεκινά η μεγάλη κατηφόρα. Εκεί εσείς σταματήστε, πάρτε μια ανάσα, ευχηθείτε του το καλύτερο και βρείτε έναν άλλο τρόπο να φτάσετε στο τέλος της διαδρομής. Σε αυτή τη σειρά άρθρων, ο “δόκτωρ John” επιστρατεύει όλη την ωριμότητά του και προσπαθεί να κάνει τη μαθήτριά του πιο γρήγορη, χαρούμενη και σίγουρη για τις οδηγητικές της ικανότητες.
Η μαθήτρια: Μιλένα Μιχοπούλου: Είναι 21 ετών. Ξεκίνησε την ποδηλασία δρόμου το 2004 εμπνευσμένη από τα μεγάλα ονόματα που επισκέφθηκαν τη χώρα μας το καλοκαίρι των Ολυμπιακών αγώνων. Το 2005 τερμάτισε 3η στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ξεκίνησε το mountain bike για λόγους όπως η ποικιλία των διαδρομών, η ησυχία του βουνού (αυτοκίνητα, θόρυβος κλπ.) και η ομορφιά της φύσης. Παράλληλα την αγχώνουν τα άγνωστα εμπόδια που θα συναντήσει σε μια διαδρομή στο βουνό.
Στο πρώτο μάθημα είναι σημαντικό να δείξουμε τις βασικές ρυθμίσεις που απαιτούνται σε ένα mountain bike προκειμένου να κάνει τη δουλειά του σωστά.
Ρύθμιση χειριστηρίων και αποστάσεων:
1. Οι μανέτες των φρένων λειτουργούν σωστά και ξεκούραστα για τα χέρια μας όταν τις δουλεύουμε με ένα δάχτυλο – απαραίτητη προϋπόθεση είναι τα φρένα μας να δουλεύουν σωστά. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, η δύναμη από το δείκτη μας αρκεί για να φρενάρουμε σωστά. Επίσης χρησιμοποιούμε τα υπόλοιπα 4 δάχτυλα για να κρατάμε το τιμόνι πιο σταθερά και με λιγότερη δύναμη, πετυχαίνοντας εξοικονίμιση ενέργειας. Μετακινώντας τα φρένα προς το εσωτερικό του τιμονιού ρυθμίζουμε απόσταση και γωνία όπως δείχνει η φωτό.
2. Η θέση της σέλας είναι σημαντική για το χειρισμό και για τη σωστή θέση οδήγησης – μετάδοσης δύναμης. Στην ανηφόρα καθόμαστε πάνω της, στην κατηφόρα τη χρησιμοποιούμε όταν στρίβουμε και για να μας δώσει ένα σημείο αναφοράς της θέσης του σώματος μας (μπροστά ή πίσω). Λύνουμε τη βίδα ή quick release και φροντίζουμε το μέγιστο ύψος της σέλας να είναι εκεί που το πόδι μας θα είναι ελαφρά λυγισμένο όταν βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο περιστροφής. Πιο ψηλά δε θα μας βοηθήσει παραπάνω, αντίθετα θα τραυματίσει τα γόνατα μας. Χαμηλότερα θα μας κουράσει αλλά θα βοηθήσει να νιώσουμε περισσότερο ασφαλείς καθώς το κέντρο βάρους κατεβαίνει και η οδήγηση γίνεται λιγότερο επικίνδυνη.
3. Το τρίτο και σημαντικότερο κομμάτι της ρύθμισης είναι η ανάρτηση. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που παίζουν ρόλο για να κατάληξουμε στη σωστή ρύθμιση. Το είδος της ανάρτησης, τι δηλαδή χρησιμοποιεί για να στηρίξει το βάρος μας (αέρα ή ελατήριο), οι ρυθμίσεις που μας παρέχει, η προσωπική μας προτίμηση και το βάρος μας. Οι ρυθμίσεις που θα βρούμε σε μια ολοκληρωμένη και ταυτόχρονα πιο ακριβή ανάρτηση είναι: Compression – Rebound – Κλείδωμα – Δύναμη ξεκλειδώματος (lockout force) και ρύθμιση ύψους. Υπάρχουν και άλλες ρυθμίσεις (hi-low speed compression) περιοριζόμαστε όμως στα βασικά τα οποία και μας ενδιαφέρουν.
Compression:
Είναι η ταχύτητα με την οποία η ανάρτηση βυθίζεται μέσα στη διαδρομή της. Στις αναρτήσεις αέρα προσθέτουμε αέρα για να μειώσουμε την ταχύτητα ή αφαιρούμε για να την αυξήσουμε. Στο ελατήριο γυρνάμε το χειριστήριο (συνήθως μπλε).
Rebound:
Είναι η ταχύτητα με την οποία η ανάρτηση επιστρέφει στη θέση της όταν την πιέσουμε. Αλλάζει με το κόκκινο συνήθως χειριστήριο.
Κλείδωμα-Ρύθμιση ύψους:
Πολλές αναρτήσεις έχουν σαν πρόσθετα χαρακτηριστικά το κλείδωμα και τη ρύθμιση της διαδρομής. Κλειδώνοντας την ανάρτησή μας πετυχαίνουμε μείωση των απωλειών στις ανηφόρες και το πεταλάρισμα γενικότερα. Χαμηλώνοντας τη διαδρομή πετυχαίνουμε καλύτερη θέση οδήγησης πάλι για ανηφόρα και αντίστοιχα αυξάνοντάς τη είμαστε άνετοι στις κατηφόρες όπου οι ταχύτητες και οι δυνάμεις που δεχόμαστε είναι μεγαλύτερες.
Σωστή ρύθμιση ανάρτησης:
Χωρίς πολλά λόγια τα δύο βασικά που πρέπει να έχει η μπροστά ανάρτηση μας είναι γρήγορη επαναφορά μπροστά και αντίστοιχα ελάχιστα πιο αργό comression. To βασικό είναι να δουλεύει και να δουλεύει ζωηρά. Στα δύσκολα θα μας βοηθήσει να τραβήξουμε το ποδήλατο και να οδηγήσουμε σωστά και απαλά.
Η σωστή πίεση για αναρτήσεις αέρα κυμαίνεται από 20 έως 100 περίπου psi ανάλογα με το βάρος και τις προτιμήσεις μας. Βασικός παράγοντας είναι και οι ταχύτητες που κινούμαστε. Ένας αναβάτης που κινείται αργά θα έχει πιο μαλακή ρύθμιση από έναν αναβάτη που πάει γρήγορα και δέχεται μεγαλύτερες δυνάμεις.
Σωστή θέση σώματος, όρασης στην κύλιση:
Στην ανηφόρα που κινούμαστε με χαμηλότερες ταχύτητες η σωστή θέση είναι – είτε καθιστοί είτε όρθιοι – αυτή που μας δίνει τη μεγαλύτερη πρόσφυση στο πίσω λάστιχο.
Δεν καθόμαστε πολύ μπροστά ούτε πολύ πίσω. Αν είμαστε μπροστά ο τροχός θα χάσει πρόσφυση και θα σπινάρει, ενώ πολύ πίσω θα καταφέρουμε να κάνουμε σούζα (καλό, αλλά στην ώρα του).
Η πιο σωστή θέση οδήγησης πάντα είναι η όρθια. Ειδικά όταν αυξήσουμε ταχύτητα πρέπει οπωσδήποτε να σηκωθούμε για να οδηγήσουμε σωστά.
Έτσι λοιπόν ξεκινώντας από τις λάθος πιθανότητες:
– Δεν καθόμαστε ξεροί, ψαρωμένοι και κορδωμένοι.
– Δεν κοιτάμε ένα μέτρο μπροστά μας.
– Ιδανικά έχουμε τουλάχιστον ένα δάχτυλο στο πίσω κατά προτίμηση φρένο.
– Αφήνουμε τα φρένα σε ακραίες περιπτώσεις και αφού έχουμε εμπιστοσύνη στις κινήσεις μας.
Το σωστό είναι:
– Να κοιτάμε μακριά, εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, να διαβάζουμε το μονοπάτι και να επιλέγουμε νωρίς την αντίδραση μας και τη σωστή γραμμή.
– Να είμαστε χαλαροί στις αρθρώσεις – γόνατα και αγκώνες – είναι οι φυσικές αναρτήσεις μας – καλύτεροι και από τα καλύτερα συστήματα της αγοράς.
– Δε σφίγγουμε τα πόδια μας μεταξύ τους. Αντίθετα δίνουμε χώρο στο ποδήλατο και το αφήνουμε να παίζει προς κάθε κατεύθυνση.