Θυμάμαι πάντα να υπερσπίζομαι την Αθήνα ως ιδανικό μέρος να περάσεις μέρες εορτών, γιορτών, αργιών όταν όλοι οι Αθηναίοι τρέπονται σε άτακτη φυγή.
Μην έχοντας χωριό όλες τις μεγάλες οικογενειακές γιορτές τις πέρναγα στην Αθήνα.Η αλήθεια ειναι βέβαια πως πάντα είχα μία μελαγχολία που τελικά όλοι φεύγαν και εγω έμενα πίσω. Μέχρι πριν 2 χρόνια βρήκα τον σωστό σύμμαχο να μου κάνει παρέα όταν η πόλη αδειάζει: ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ.
Αντικειμενικά τώρα υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να κάνεις ποδήλατο σε ένα αστικό περιβάλλον χωρίς κίνηση και καυσαέριο; Η απάντηση είναι απλά αυτονόητη. Το Πάσχα η Αθήνα έχει τόσα αμάξια ώστε να χεις παρέα στον δρόμο. Δεν νιώθεις φόβο από τους εκνευρισμένους οδηγούς, που θέλουν να κάνουν σφήνες για να βιαστούν. Επιπλέον, τα μαγαζιά δεν είναι γεμάτα κόσμο και όταν τελικά εμφανίζεσαι με το ποδήλατό σου σε καλοδέχονται και βοηθούν να το τοποθετήσεις σε σημείο ασφαλές.
Βέβαια εγώ δεν θα σου πρότεινα να πας σε κάποιο μαγαζί αλλά να καβαλήσεις το ποδηλατό σου και να κατευθυνθείς προς το κέντρο της πόλης. Ότι δηλαδή απέφευγες τόσο καιρό λόγω του αφόρητου συνοστισμού. Είναι η περιοχή μου και μέρες εορτών είναι πιο όμορφη από ποτέ.
Το τρίγωνο ΘΗΣΕΙΟ – ΑΚΡΟΠΟΛΗ – ΣΥΝΤΑΓΜΑ έχει τα πιο ωραια στενά, τα πιο παλιά σπίτια να θαυμάζεις και το ποδήλατο να γίνει το μέσο σου να ταξιδέψεις λίγο στον χρόνο.
Στο Θησείο ξεκαβαλάς το ποδηλατό σου και χαζεύεις στους πάγκους των μικροπωλητών και αρπάζεις κανένα μικρό δωράκι για κάποιον αγαπημένο που μπορεί να ξέχασες. Τρυπώνεις στα στενά της Πλάκας και εκεί στο τέλος στρέφεσαι προς την Αιόλου. Εντάξει εγω στην θέση σου θα κανα μία στάση και για παγωτό στον «Κρίνο» . Μην το παραλείψεις. Έχοντας κάνεις τις βόλτες σου θα είσαι διψασμένη για νερό και δροσερό παγωτάκι. Άκου που σου λέω , ψάξτο «ιντερνετικά».
Αφού βολτάρεις στα στενά του κέντρου μπορείς να πάρεις το ποδηλατό σου και αρχίζεις να ανηφορίζεις προς Σύνταγμα και το Ζάππειο. Αυτό ο εθνικός κήπος έχει μεγάλη ιστορία κρυμμένη αλλά το λες και μικρή όαση για κουρασμένες ποδηλάτισες. Εντάξει παραδέξου το είναι μεγαλούτσικη η ανηφόρα. Παλαιότερα πάνω στο γρασίδι έχω πάρει κάτι μεσημεριανές σιέστες φοβερές.
Για το τέλος της ημέρας η καθιερωμένη μπύρα στα βραχάκια της Ακρόπολης με θέα όλη την Αθήνα είναι μοναδική απόλαυση. Και μην σε πτοήσει το γεγονός ότι ακούς βράχια. Ξεκαβαλάμε και ανεβαίνουμε την σιδερένια σκάλα. Λίγα σκαλοπάτια σε αντάλλαγμα μίας μοναδικής θέας. Με άλλα λόγια, όταν οι άλλοι επιλέγουν να φύγουν από την πόλη εσύ αποφάσισε να ΤΗΝ ΖΕΙΣ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟΝ.
